Eraikuntza-elementuak

Erromanikoa X. mendearen bukaeran hasi eta XIII. mendera bitartean landutako arte- eta arkitektura-estiloa da. Honako hauek ditugu estilo horren ezaugarri nagusiak:

• Arkitektura honetako eraikinik esanguratsuenak elizak dira, batez ere erromesaldietako katedralak edo landa-eremuetako eliza txikiak edo ermitak.
• Leiho gutxi eta txikiak dituztenez, barrualdeak oso ilunak dira, eta otoitz egitera bultzatzen dute.



• Erdi-puntuko arkuak eta kanoi-ganga erdizirkularrak nagusitzen dira.



• Gurutze latindarreko oinplanoa dute. Bat eta hiru nabe bitarteko basilika-oinplanoak dira.
• Bat edo hiru abside erdizirkularreko goiburukoak dituzte.
• Eskulturen bidezko dekorazioa kapiteletan, arkuetan eta ataurreetan nabaritzen da.
• Margoen bidezko dekorazioa horma eta gangetan gauzatzen da.
• Harrizko horma sendoak dituzte, kanpoko aldetik kontrahormek eutsiak. Horma horiez gain, pilareak daude. Zutabe horiek goiko aldean kapitelak dituzte, eskulturaz apainduak batzuetan.



• Fatxadetan ateak ikus daitezke, eta ateetan arkiboltak eta janbak. Atearen gainean tinpanoa eratzen da. Hiru elementu horietan eskultura ugari agertzen dira.



• Fatxada nagusien gainaldean kanpandorreak jartzen dira.



• Habearte guztiak kanoi-gangaz estalita daude.
• Gehienetan, habearte (nabe) nagusi bat dute (gurutzearen besorik luzeenean), alboetako habearteak baino zabalagoa eta garaiagoa.